ΚΕ ΥΠΟΥΡΓΕ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΙ ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΙ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ,
Η Ελλάδα μας, η χώρα των προγόνων μας , η γη των παππούδων και των πατεράδων μας, έχει την μεγαλύτερη ακτογραμμή 14.880 km, είναι η μεγαλύτερη στην Ευρώπη και 10η παγκοσμίως. Έχει το πλεονέκτημα να είναι το σταυροδρόμι 3 ηπείρων και έτσι όλοι οι λαοί από αρχαιοτάτων χρόνων επιθυμούν με διάφορες μεθοδολογίες να φτάσουν στις ακτές μας , στις ακτές που βρέχονται από το Αιγαίο πέλαγος.
Όμως με πολέμους και θυσίες στο αρχιπέλαγο μας χιλιάδες καράβια πλέουν και τα ελληνικά πολεμικά πλοία και υποβρύχια φυλάττουν Θερμοπύλας. Όλα αυτά τα πολεμικά κατασκευάστηκαν από ΈΛΛΗΝΕΣ εργαζομένους στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά , γιατί από αρχαιοτάτων χρόνων οι ΈΛΛΗΝΕΣ έφτιαχναν στα καρνάγια τα καράβια τους. Στην ιστορία δεν λέει πουθενά , γιατί την ίδια διδαχθήκαμε,κύριοι, ότι κατασκεύαζαν καράβια στην ΚΟΡΕΑ και στην ΚΙΝΑ. Τα πολεμικά πλοία στο ΑΙΓΑΙΟ φέρουν ΕΛΛΗΝΙΚΗ σημαία και είναι κατασκευασμένα στα ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΝΑΥΠΗΓΕΙΑ.Είναι αξιόπλοα γιατί είναι φτιαγμένα από εμάς τους εργαζομένους στα Ελληνικά Ναυπηγεία που πάνω από 60.000 εργαζόμενους έχουν εργασθεί σε αυτά. Και μαζί με εμάς όλη η ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη και οι προμηθευτές. Αν τα ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΝΑΥΠΗΓΕΙΑ απαξιωθούν θα απαξιωθεί και όλη η Ελληνική οικονομία και η ΕΛΛΑΔΑ θα γίνει χώρα παροχής υπηρεσιών μιάς και είναι η μόνη βαρειά βιομηχανία στη χώρα. Σε αυτά τα καράβια υπηρέτησαν και υπηρετούν με καμάρι οι Έλληνες οπλίτες και αξιωματικοί του Πολεμικού μας Ναυτικού, στο οποίο έχετε υπηρετήσει και εσείς ευδοκίμως κε ΥΦΥΠΟΥΡΓΕ. Με καμάρι και μεις οι εργαζόμενοι τα βλέπουμε να πλέουν στο αρχιπέλαγος γιατί μέσα είναι τα παιδιά μας τα Ελληνόπουλα και καμαρώνουμε να τους λέμε ότι τα φτιάξαμε εμείς.
Βλέπετε λοιπόν κύριοι ότι αν δείτε την ιστορία , τα νησιά μας είναι μέσα σε μία ακτογραμμή που είναι η μεγαλύτερη στην Ευρώπη. Πως λοιπόν θα φυλαχθούν; Δεν πρέπει να κάνετε πρόληψη, γιατί η καταστολή είναι δυσκολότερη; Αν τα πλοία μας χρειαστούν τεχνική υποστήριξη που θα πάνε; Τα πλοία που γερνάνε από πού θα αντικατασταθούν; Οι ήρωες από αρχαιοτάτων χρόνων πέσανε μαχόμενοι στο βωμό της πατρίδας και της ελευθερίας και αργότερα και της θρησκείας και όχι αγορεύοντας . Οι βάρβαροι του Ξέρξη διέσχησαν όλη την Ελλάδα όμως η αυτοθυσία των ΕΛΛΗΝΩΝ στις ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ ΚΑΙ Στη ΣΑΛΑΜΊΝΑ μας δίδαξαν πως ‘’θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία’’.
ΜΕ ΣΕΒΑΣΜΟ
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΝΑΡΑΚΗΣ
ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΝΑΥΠΗΓΕΙΩΝ ΣΚΑΡΑΜΑΓΚΑ ΚΑΙ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΡΙΑΙΝΑ
1 σχόλιο:
ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΝΑΥΠΗΓΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ
Αγαπητοί φίλοι,
Η τραγική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο κλάδος της ναυπηγικής βιομηχανίας στην Ελλάδα, είναι το αποτέλεσμα της διαχρονικής αδυναμίας της Πολιτείας αφενός να διαμορφώσει το αναγκαίο θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας και αφετέρου να προχωρήσει στον σχεδιασμό πολιτικών που θα στοχεύουν στην ανάπτυξη και την ανασυγκρότηση του κλάδου.
Αποτέλεσμα της αδυναμίας αυτής είναι οι πολλαπλές στρεβλώσεις στη διάρθρωση του κλάδου και η αναπόφευκτη συσσώρευση πολύπλοκων προβλημάτων η επίλυση των οποίων, αν δεν φαντάζει αδύνατη, απαιτεί χρόνο, χρήμα και κυρίως φαντασία και ανοιχτά μυαλά.
Ωστόσο, η προσπάθεια για την διευθέτησή τους με προοπτική την διάσωση και την ανάπτυξη της ναυπηγικής βιομηχανίας, όχι μόνο δεν υποβοηθείται αλλά αντίθετα δυσχεραίνεται και υποσκάπτεται από απόψεις που εμφορούνται από στείρο εθνικισμό, έντονη πατριδοκαπηλία και ανιστόρητες τοποθετήσεις.
Η δημιουργία και η ανάπτυξη της ναυπ. βιομηχανίας στην Ελλάδα βασίστηκε κυρίως στην “υπερεθνική αντίληψη” παραγόντων της Εμπορικής Ναυτιλίας και στην εξωστρέφεια της Ελληνικής Οικονομίας την περίοδο 1955 – 1980.
Δυστυχώς όμως, η αποσύνδεση των κύριων ναυπηγικών μονάδων από την εμπορική ναυτιλία (από το 1990 και μετά) οδήγησε σταδιακά στην συρρίκνωση και στην διάλυση της ναυπ. βιομηχανίας, κυρίως λόγω της κοντόφθαλμης και αδιέξοδης πολιτικής του “Βασικού Πελάτη”, που έμμεσα επιβλήθηκε στις κύριες ναυπηγικές μονάδες της χώρας μέσω της ανάθεσης εξοπλιστικών προγραμμάτων.
Η πολιτική αυτή βεβαίως περιεβλήθη εντέχνως με τον απαραίτητο εθνικιστικό μανδύα, την καλλιέργεια δηλαδή της “εθνικής υπερηφάνειας” μέσω της υλοποίησης μεγαλεπήβολων “αμυντικών προγραμμάτων” για την “θωράκιση” της χώρας, τον χαρακτηρισμό των “εθνικής στρατηγικής σημασίας” επιχειρήσεων, ακριβώς για να δικαιολογηθεί η αναμενόμενη συρρίκνωση του κλάδου και να εμφανιστεί, ως “στροφή προς την ανάπτυξη”.
Η υλοποίηση της πολιτικής αυτής σε συνδυασμό με τις κυβερνητικές ολιγωρίες, τα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα και τις αναμφισβήτητες ευθύνες των μετόχων των μεγάλων ναυπηγικών μονάδων οδήγησε, μέσω της συρρίκνωσης της απασχόλησης, στον οικονομικό μαρασμό του κλάδου, στην απώλεια τεχνογνωσίας και συσσωρευμένης εμπειρίας με αποτέλεσμα την υποβάθμιση των δυνατοτήτων του κλάδου- στο μέλλον (αν υπάρχει για τον κλάδο) η ανάγκη της εκ νέου ανακάλυψης του τροχού ίσως καταστεί αναγκαία σε ορισμένες περιπτώσεις.
Οι κατά καιρούς πραγματοποιηθείσες αναβαθμίσεις των υπαρχουσών ναυπηγικών εγκαταστάσεων και οι όποιες νέες επενδύσεις (κυρίως με κρατικές/κοινοτικές χρηματοδοτήσεις) ουδόλως συνέβαλαν στην ανάπτυξη του κλάδου και τούτο διότι οι μέτοχοι των κύριων ναυπηγικών μονάδων είχαν στρέψει πλέον το ενδιαφέρον τους στις αναθέσεις επικερδών αμυντικών προγραμμάτων.
Σε ότι αφορά στους συνδικαλιστικούς φορείς και στις ευθύνες που αναμφισβήτητα φέρουν για το μαρασμό του κλάδου, είναι προφανές ότι αυτές δεν μπορεί να αποτελέσουν το άλλοθι για τις επιλογές της Πολιτείας και των εργοδοτικών φορέων για το σημερινό κατάντημα της ελληνικής ναυπηγικής βιομηχανίας.
Κοντολογίς,
Οι αναφορές σε «βαρβάρους, Θερμοπύλες, Σαλαμίνες, Αρχιπέλαγα και πεσόντες στους βωμούς της πατρίδας, της ελευθερίας και της θρησκείας» πιστεύω πως δεν πείθουν κανένα και δεν βοηθούν στην κατανόηση και την επίλυση των προβλημάτων.
Η ελληνική ναυπηγική βιομηχανία αν θέλει να επιζήσει και να αναπτυχθεί οφείλει, στηρίζοντας τις απαιτήσεις της εθνικής άμυνας της χώρας, να επιδιώξει τον αναπροσανατολισμό της στην Εμπορική Ναυτιλία το συντομότερο δυνατό.
Η Πολιτεία απλά πρέπει να σταθεί αρωγός στην αλλαγή πορείας προς όφελος όλων των εμπλεκομένων στο κλάδο και της εθνικής οικονομίας γενικότερα.
Ελπίζοντας στην έγκριση των διαχειριστών της σελίδας, σας ευχαριστώ για την φιλοξενία.
Αθήνα, 24/01/2013
Δημοσίευση σχολίου