Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2012

ΟΙ 4 ΕΝΑΛΑΚΤΙΚΕΣ ΛΥΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΝΑΥΠΗΓΕΙΑ ΣΚΑΡΑΜΑΓΚΑ

Αναμένοντας και τις εξελίξεις από τις διαπραγματεύσεις των αρμόδιων υπουργών αλλά και την
τελική απόφαση του πρωθυπουργού κ. Σαμαρά,για τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά,που είναι και ο μοναδικός που θα αποφασίσει για την τύχη του  αλλά και των 1000 εργαζόμενων,που ελπίζουμε να το κάνει πολύ σύντομα...

ΟΙ 4 ΕΝΑΛΑΚΤΙΚΕΣ ΛΥΣΕΙΣ
ΓΙΑ ΤΑ ΝΑΥΠΗΓΕΙΑ ΣΚΑΡΑΜΑΓΚΑ
από τον κ. Ν. Αναστασόπουλο.

1.Πώληση των 2 υποβρυχίων από τα 6 που κατασκευάζονται,και συνέχιση του προγράμματος με τα χρήματα αυτά για την κατασκευή άλλων 2 υποβρυχίων,άλλα με τροποποίηση την υπάρχουσας σύμβασης από την βουλή........

2.Κρατικοποίηση των Ναυπηγείων με αποβολή Σαφα.

3.Διαιτησία και κρατικοποίηση.

4.Κλείσιμο Ναυπηγείου.
______________________
Η πιο πιθανή πρόταση...

Η Πώληση δύο υποβρυχίων

Προτείνει ο ειδικός συντονιστής προκειμένου να «διασωθούν»
 τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά

__________________________________________________

Την πώληση δύο εκ των υποβρυχίων τύπου 214, που προορίζονται για τις ανάγκες 
του Πολεμικού Ναυτικού, προτείνει ο συντονιστής για την ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία 
Νίκος Αναστασόπουλος, προκειμένου να διασφαλισθεί η χρηματοδότηση των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά και η συνέχιση της ναυπηγοεπισκευαστικής τους δραστηριότητας.

Σύμφωνα με πληροφορίες της «Καθημερινής», η συγκεκριμένη πρόταση είναι η επικρατέστερη μεταξύ τεσσάρων εναλλακτικών που έχουν υποβληθεί από τον συντονιστή στους υπουργούς Ανάπτυξης Κωστή Χατζηδάκη και Εθνικής Αμύνης Πάνο Παναγιωτόπουλο και έχουν συζητηθεί 
με τα κόμματα της συγκυβέρνησης, αλλά και τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ο κ. Αναστασόπουλος φέρεται, σύμφωνα με πληροφορίες, από τις συνομιλίες που είχε τις τελευταίες τρεις εβδομάδες να ενθαρρύνει τη λύση της πώλησης των υποβρυχίων, καθώς:

- Μικραίνει ένα πρόγραμμα που έτσι και αλλιώς ήταν πολύ φιλόδοξο (κατασκευή 7 υποβρυχίων με τον «Ωκεανό» της τάξης 209 έναντι 6 της Τουρκίας και 8 του Ισραήλ).

- Διασφαλίζει την εξοικονόμηση 1 δισ. ευρώ από την πώληση των υποβρυχίων για τα οποία έχει βρεθεί αγοραστής χωρίς να επιβαρυνθεί ο κρατικός προϋπολογισμός για την περαιτέρω χρηματοδότηση της σύμβασης κατασκευής των υποβρυχίων.

- Δίνει δυνατότητα συνέχισης της λειτουργίας του ναυπηγείου χωρίς μαζικές απολύσεις 1.000 εργαζομένων.

Στα μειονεκτήματα της λύσης είναι ότι το Πολεμικό Ναυτικό θα θεωρήσει ότι δεν εξυπηρετούνται οι ανάγκες του με την περικοπή του προγράμματος και ότι θα χρειασθεί αναθεώρηση της σύμβασης που είχε ψηφίσει επί υπουργίας Ευ. Βενιζέλου η Βουλή (3885/2010),κατά πλειοψηφία.

Σύμφωνα με άλλες πληροφορίες, η λύση έχει τεθεί υπ’ όψιν του Λιβανέζου επενδυτή Ισκαντάρ Σάφα, ο οποίος υπό όρους την αποδέχεται.
Ο κ. Σάφα ζητεί ένα ποσό για να επαναφέρει το Ναυπηγείο σε κατάσταση λειτουργίας και να εξοφλήσει τις οφειλές του στους φορείς του δημοσίου (εφορία, ΙΚΑ), καθώς και να αναλάβει το Δημόσιο την ευθύνη συντήρησης των υποβρυχίων που υπάρχουν ήδη στον Σκαραμαγκά.
Οι δύο πλευρές, ο εθνικός συντονιστής και ο κ. Σάφα, συζητούν ακόμα το ύψος του ποσού που θα απαιτηθεί για την επαναλειτουργία του Ναυπηγείου.

Μην ξεχνάμε ότι από τον Απρίλιο του 2012 η ιδιοκτησία του Ναυπηγείου και ο κ. Σάφα είχαν προχωρήσει σε εκ περιτροπής εργασία (1 μέρα την εβδομάδα) εξαιτίας του γεγονότος ότι το Δημόσιο είχε σταματήσει τις πληρωμές.

Το Δημόσιο από την πλευρά του επικαλείτο το γεγονός ότι τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά δεν παρέδιδαν έργο για να δικαιολογήσει τη διακοπή πληρωμών.

Ταυτόχρονα τα ΕΝΑΕ προσέφυγαν στη διαιτησία. 
Σύμφωνα με πληροφορίες  στις προτάσεις του κ. Αναστασόπουλου περιλαμβάνονται επίσης η μονομερής καταγγελία της σύμβασης με κρατικοποίηση του Ναυπηγείου, καθώς και η διακοπή λειτουργίας του.
 ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
 Του Τασου Τελλογλου

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...


Αγαπητοί φίλοι,

Παρακολουθούμε όλοι με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις τελευταίες μέρες τον προβληματισμό και τον δημόσιο διάλογο που εξελίσσεται με αφορμή τις προτάσεις που υποτίθεται ότι κατέθεσε(?) ο Συντονιστής για την Ναυπηγική Βιομηχανία και ειδικότερα για το Ναυπηγείο Σκαραμαγκά, οπότε επιτρέψτε μου να καταθέσω στο φιλόξενο Blog σας ορισμένες παρατηρήσεις μου:

 Ο Συντονιστής, όπως όλοι γνωρίζουν, ενεργεί κατ’ εντολή της Κυβέρνησης και κατά συνέπεια ότι οι όποιες προτάσεις του οφείλουν να έχουν ως γνώμονα την κατά προτεραιότητα διασφάλιση των συμφερόντων του Δημοσίου. Είναι αυτονόητο λοιπόν ότι κάθε πρόταση που δεν ικανοποιεί αυτή την βασική αρχή όχι μόνο δεν θα ήταν επιλέξιμη από την Κυβέρνηση αλλά θα δημιουργούσε και μείζον θέμα τόσο για την αξιοπιστία του Συντονιστή όσο και για τις προθέσεις αυτών που τον επέλεξαν για το έργο αυτό.
Ωστόσο σε πρακτικό επίπεδο είναι προφανές ότι η Κυβέρνηση εκείνο που αναμένει από τον Συντονιστή είναι ένα πακέτο προτάσεων δομημένο κατά τέτοιο τρόπο έτσι ώστε η τελική επιλογή της να μπορεί να στηριχτεί όχι μόνο στα θετικά σημεία αυτής καθαυτής της πρότασης αλλά και στα αρνητικά των άλλων προτάσεων που τελικά θα απορριφθούν.
 Υπό την έννοια αυτή οι προτάσεις που περιλαμβάνουν είτε το «κλείσιμο του Ν/Γ», είτε την «κρατικοποίηση και αποβολή του Σάφα», είτε την «Διαιτησία και κρατικοποίηση» ενώ από την μια πληρούν φαινομενικά την βασική προϋπόθεση της διασφάλισης του Δημοσίου συμφέροντος από την άλλη είναι κραυγαλέα προβληματικές διότι είναι επιχειρησιακά χρονοβόρες και κοινωνικά δυσβάσταχτες όχι μόνο για τους εργαζόμενους του Σκαραμαγκά αλλά για όλο τον κλάδο της Ναυπ. Βιομηχανίας και επιπλέον είναι πολιτικά «ανόητες» διότι απαλλάσσουν άπαξ διά παντός τον Ε. Βενιζέλο από το βάρος που φέρει ως εμπνευστής του απαράδεκτου Ν.3885.
(όσο και αν συγκυβερνούν δεν νομίζω ότι είναι τόσο αφελείς για να κάνουν τέτοιο «δώρο» στον Ε. Βενιζέλο και να χρεωθούν ένα θέμα που είναι τόσο ταυτισμένο στην κοινή γνώμη με τις ευθύνες του ΠΑΣΟΚ αφού εδώ και χρόνια κανείς δεν αναφέρεται πια στις βαρύτατες ευθύνες του Ε. Μειμαράκη στο θέμα των Υ/Β).
 Είναι λοιπόν προφανές ότι η λύση της πώλησης δύο (2) Υ/Β είναι η πλέον ανώδυνη και η πλέον διαχειρήσιμη αφού διασφαλίζει αφενός την συνέχιση του προγράμματος των Υ/Β μέσω της ενδιάμεσης χρηματοδότησης του προγράμματος από τρίτη χώρα αλλά και την συνέχιση λειτουργίας του Ναυπηγείου δίνοντας διέξοδο στο κοινωνικό αδιέξοδο στο οποίο έχουν βρεθεί οι εργαζόμενοι. Παράλληλα η λύση αυτή όχι μόνο δεν ακυρώνει αλλά δίνει και τον απαιτούμενο χρόνο στις ιδιοκτησίες των δύο μεγάλων ναυπηγείων και των όποιων άλλων ενδιαφερομένων να επεξεργασθούν σενάρια σύμπραξης ή/και συγχώνευσης και μάλιστα σε χρόνο πολύ πιο βολικό από τον παρόντα.
Αλλά αλήθεια, είναι αυτή η πρόταση κάτι νέο? Φυσικά όχι.
Η πρόταση αυτή έχει επεξεργαστεί ήδη από την περίοδο της καταγγελίας των Συμβάσεων (2009) αλλά λόγω των συνθηκών της εποχής εκείνης δεν ήταν εύκολο να εξηγηθεί και να υποστηριχτεί μια τέτοια επιλογή. Σήμερα όμως και στις συνθήκες βαθειάς οικονομικής ύφεσης που διέρχεται η χώρα, ποιος αλήθεια θα βγει να στηλιτεύσει μια τέτοια επιλογή που αφενός θα τοποθετεί την χώρα στον κατάλογο των παραγωγών/εξαγωγέων οπλικών συστημάτων και αφετέρου θα διασφαλίζει την μετάθεση της κρατικής χρηματοδότης του προγράμματος κατά 8 περίπου χρόνια και την ενίσχυση του Π.Ν με δύο νέα Υ/Β την δεκαετία του 2020?

Θεωρώντας ότι δεν υπάρχουν απλές λύσεις σε σύνθετα προβλήματα, εκτιμώ ότι η λύση αυτή συγκεντρώνει ταυτόχρονα τα περισσότερα πλεονεκτήματα και τα λιγότερα μειονεκτήματα έναντι των υπολοίπων και θα μπορούσε, υπό τις παρούσες συνθήκες, να χαρακτηρισθεί ως “political correct”.

Σε κάθε περίπτωση πάντως η συνέχιση αυτής της εκκρεμότητας, με την ιδιότυπη ομηρεία των εργαζομένων του Ναυπηγείου Σκαραμαγκά και γενικότερα των εργαζομένων στην ναυπηγική βιομηχανία πρέπει να λήξει άμεσα για πολλούς λόγους και κυρίως γιατί …
η μήτρα κάθε εθνικής καταστροφής ήταν, είναι και θα είναι πρωτίστως η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΑΛΥΣΗ.

Ελπίζοντας στην έγκριση των διαχειριστών της σελίδας, σας ευχαριστώ για την φιλοξενία.